شتاب‌گرهای ذرات، شبیه‌سازهای کوچکی از انفجار بزرگ

در شتاب‌گرهای ذرات، به وسیله ی میدان‌های مغناطیسی‌، ذرات باردار مانند پروتون‌‌ها و پادپروتون‌ها را در امتداد تونل‌ بزرگی شتاب می‌دهند تا به سرعت‌های بسیار بالایی، بسیار نزدیک به سرعت نور برسند. در این حال این ذرات انرژی زیادی به دست می‌آورند. سپس پروتون‌ها و پادپروتون‌ها را به صورت شاخ به شاخ به هم می‌کوبند (ویدیوی زیر را ببینید). از انرژی آزاد شده در این برخوردهای شدید، آبشاری از ذرات خلق می‌شود که در میان آن‌ها می‌توان رد پای تشکیل ذرات جدیدی مانند ذره‌ی هیگز را پیدا کرد.

دریافت
عنوان: دنیای ذرات زیر اتمی
حجم: 15.8 مگابایت

سیر تحول نظریه‌های اساسی در فیزیک نوین

مقدمه

درست در اولین سال قرن بیستم، ماکس پلانک توصیفی از پدیده‌ی تابش گرمایی و تابش جسم سیاه ارائه کرد که انقلابی در اندیشه‌ی فیزیکی عصر خود ایجاد کرد. نظریه‌ی او آغاز یک جریان انقلابی عظیم در فیزیک شد که تا سه دهه‌ بعد کل فیزیک را دگرگون کرد و دنیای گسترده‌ای از مجهولات حل نشده را به روی دانشمندان گشود. نظریه‌ی تابش جسم سیاه پلانک از نظر تاریخی آغاز عصری است که در تاریخ علم به «فیزیک نوین» موسوم است.

فیزیک نوین در دو شاخه‌ی جداگانه‌ی اصلی تکامل پیدا می‌کند:

۱. مکانیک کوانتومی

۲. نظریه‌ی نسبیت